სრული სახელი Associazione Sportiva Roma SpA
მეტსახელი Giallorossi (ყვითელ-წითლები)
La Maggica (ჯადოქრები)
Lupi (მგლები)
დაარსდა 22 ივლისი, 1927
(იტალო ფოშის მიერ)
სტადიონი სტადიო ოლიმპიკო
რომი, იტალია
(ტევადობა: 82,307 მაყურებელი)
პრეზიდენტი ტომას დი ბენედეტო
მწვრთნელი ლუის ენრიკე
კაპიტანი ფრანჩესკო ტოტი
ლიგა სერია ა
2010-11 მე-5 ადგილი
Associazione Sportiva Roma, რომელსაც ხშირად მოიხსენიებენ როგორც რომა, არის იტალიური პროფესიონალური საფეხბურთო კლუბი. იგი დააარსა 1927 წლის 22 ივლისს იტალო ფოშიმ. რომამ არსებობის მანძილზე მხოლოდ ერთხელ იასპარეზა იტალიის დაბალ დივიზიონში, კერძოდ სერია B-ში, 1951-52 წლებში. მას შემდეგ კი მოყოლებული დღემდე იგი ასპარეზობს იტალიის სერია A-ში, ზედიზედ 58 სეზონი (სულ 77 სეზონი).
რომას სერია A მოგებული აქვს სამჯერ. პირველად ეს მათ 1941-42 წლების სეზონზე მოახერხეს. შემდეგ 1982-83 წლებში და ეს შედეგი 2000-01 წლებში გაიმეორეს. რომას ასევე მოგებული აქვს იტალიის თასი ცხრაჯერ. ევროპის სარბიელზე რომას მოგებული აქვს საქალაქთაშორისო ბაზრობათა თასი 1960-61 წლებში. 1983-84 წლის სეზონზე რომაელები ახლოს იყვნენ ლიგის თასთან. თუმცა ისინი საკუთარ სტადიონზე დამარცხდნენ ლივერპულთან პენალტების სერიაში. აგრეთვე მეორე ადგილზე გავიდა 1990-91 წლებში უეფას თასზე, დამარცხდა რა ინტერთან ორი მატჩის ჯამში.
საშინაო შეხვედრებს რომა სტადიო ოლიმპიკოზე ატარებს. ამ სტადიონზე ასევე მათი უშუალო მეტოქე, თანაქალაქელი ლაციო ასპარეზობს. მაყურებლის ტევადობით სტადიო ოლიმპიკო იტალიაში მეორე სტადიონია; მხოლოდ სან-სირო იტევს მეტ გულშემატკივარს. 2009 წლის სექტემბერში კლუბის ხელმძღვანელობამ გადაყვიტა ააშენოს ახალი 55,000 იანი სტადიონი რომის დასავლეთ ნაწილში. ეს სტადიონი აგებული იქნება ინგლისური სტილით, ანუ მაყურებლებს საშუალება მიეცემათ სათამაშო მოედანს უფრო ახლოდან და უკეთ ადევნონ თვალი.სექციების სია [დამალვა]
1 ისტორია
1.1 პირველი გამარჯვება და პირველი მარცხი
1.2 წარმატებების პერიოდი
1.3 ახალ ათასწლეულში
2 საპრეზიდენტო ისტორია
2.1 სამწვრთნელო ისტორია
3 ტიტულები
3.1 ნაციონალური ტიტულები
3.2 ევროპული ტიტულები
3.3 უმნიშვნელო ტიტულები
4 ფეხბურთელები
4.1 შემადგენლობა
4.2 განათხოვრებული ფეხბურთელები
4.3 მწვრთენელები
4.4 მუდმივი ნომრები
4.5 მსოფლიო ჩემპიონები
5 სასარგებლო ბმულები
ისტორია [რედაქტირება]
ფაილი:ASRoma1927.jpg
ისტორიული სურათი. საფეხბურთო კლუბის პირველი ფოტო, რაც კი არსებობს.
AS. Roma დაარსდა 1927 წლის ზაფხულში იტალო ფოშის მიერ. მისი ინიციატივა იყო, რომ იმ დროისათვის არსებული სამი რომაული კლუბი: Roman FC, SS Alba-Audace და Fortitudo-Pro Roma SGS გაერთიანებულიყო. გაერთიანების მიზანი იყო, რომ დედაქალაქს ყოლოდა ისეთი ძლიერი კლუბი, რომელიც შეძლებდა წინააღმდეგობის გაწევას იმდროინდელი ჩრდილოეთ იტალიის დომინანტი კლუბებისათვის. ერთადერთი რომაული კლუბი, რომელიც არ დათანხმდა გაერთიანებას და აგრძელებდა არსებობას, იყო რომის ლაციო. რომა თავის პირველ შეხვედრებს ატარებდა სტადიონზე სახელად: Motovelodromo Appio. შემდეგ რომაული კლუბი რომის მე-20 რაიონში წავიდა, სადაც ხის სტადიონი (Campo Testaccio) აიგო. ეს სტადიონი 1929 წლის ნოემბერში გაიხსნა. პირველი დიდი წარმატება, რომელსაც კლუბმა მიაღწია იყო 1930-31 წლის სეზონი სერია A-ში, სადაც კლუბმა მეორე პოზიცია დაიკავა და მხოლოდ იუვენტუსმა გაუსწრო. იმ დროისათვის კლუბის წამყვანი ფეხბურთელები იყვნენ: კაპიტანი ატილიო ფერარი, გვიდო მასეტი, ფულვიო ბერნარდინი და როდოლფო ვოლკი.
პირველი გამარჯვება და პირველი მარცხი [რედაქტირება]
პირველი დაღმასვლისა და წამყვანი ფეხბურთელების გუნდიდან წასვლის შემდეგ რომამ დაიმატა არგენტინელი ბომბარდირი ენრიკე გუაიტა. ლუიჯი ბარბესინიოს პრეზიდენტობისას რომაული კლუბი ახლოს იყო პირველ ტიტულთან 1935-36 წლების სეზონზე; იგი მხოლოდ ერთი ქულით ჩამორჩნენ ჩემპიონ ბოლონიას.
ფაილი:ASRoma1941-42.jpg
პირველი შემადგენლობა, რომელმაც სკუდეტო მოიგო 1941-42 წლებში.
1930 წლის ბოლოს უსახურად ჩატარებული თამაშების შემდეგ რომა ჩვეულ ფორმას დაუბრუნდა. 1941-42 წლის სეზონზე რომამ ყველას მოულოდნელად თავისი საწადელი აისრულა და პირველ სკუდეტოს დაეუფლა. ამადეო ამადეის მიერ მეთვრამეტე გატანილი გოლი აუცილებელი იყო ალფრედ შაფიორისთვის, რომელიც იმ დროს რომას წრთვნიდა. ამ დროისათვის იტალია მეორე მსოფლიო ომში ჩაება. ამიტომაც რომა თამაშობდა სტადიონზე სახელად Stadio del Partito Nazionale Fascista
ომის შემდეგ წლებში რომამ ვერ შეძლო ტიტულის შენარჩუნება. რომა მომდევნო ხუთი სეზონი ცხრილის დაბალ საფეხურებზე იმყოფებოდა, სანამ სერია B-ში არ ჩამოქვეითდა 1950-51 წლების სეზონისათვის. სერია B-დან კლუბი ჯუზეპე ვიანიმ ამოიყვანა.
სერია A-ში დაბრუნების შემდეგ რომა სტაბილურად ხვდებოდა ცხრილი ზედა საფეხურებზე. კლუბში იმ დროისათვის იყვნენ ისეთი ფეხბურთელები, როგორებიც არიან: ეგისტო პანდოლფინი, დინო და კოსტა და დანიელი განაპირა მცველი ჰელგო ბრონიე. ამ შემადგენლობის საუკეთესო მიღწევა ის იყო, რომ 1954-55 წლების სეზონზე, ინგლისელი იესე კარვერის ხელმძღვანელობით, მეორე ადგილზე გავიდნენ მას შემდეგ, რაც უდინეზე კორუპციის გამო სერია ბეში დააქვეითეს. სამწუხაროდ, მომდევნო 4 ათწლეულის განმავლობაში რომამ ვერ შეაღწია ტოპ ოთხეულში. თუმცა, გუნდს წარმატებები ჰქონდა თასზე. მათი პირველი ტიტული ქვეყნის გარეთ იყო საქალაქთაშორისო ბაზრობათა თასი, რომელიც მათ 1961-62 წლების სეზონზე მოიპოვეს. რომამ ფინალში დაამარცხა ბირმინგემ სიტი ანგარიშით 4-2. რამდენიმე წლის შემდეგ რომამ პირველად მოიგო კოპა იტალია. 1963-64 წლების სეზონზე რომამ დაამარცხა ტორინო მინიმალური ანგარიშით, 1-0.
1964-65 წლების სეზონის შემდეგ კლუბის მენეჯერმა ხუან კარლოს ლორენცომ განაცხადა, რომ კლუბს არ შეეძლო ფეხბურთელებისათვის ხელფასების გადახდა. გულშემატკივრებმა გადაარჩინეს კლუბი, რომლებმაც შეაგროვეს საკმარისი თანხა კლუბის არსებობის გასაგრძლებელად. არჩეულ იქნა ახალი პრეზიდენტი ფრანკო ევანგელისტი.
კლუბმა მეორე კოპა იტალია 1969 წელს მოიგო, როდესაც თასი პატარა ლიგის სისტემის თამაშდებოდა. ჯიაკომო ლოსიმ დაამყარა რეკორდი 1969 წელს, ჩაატარა რა 450 თამაში ყველა ჩემპიოატის გათვალისწინებით. მისი რეკორდი 38 წლის განმავლობაში ვერავინ გააუმჯობესა.
წარმატებების პერიოდი [რედაქტირება]
ფაილი:Pruzzo.jpg
რობერტო პრუზო (1978-1988)
რომამ შეძლო თასების კოლექციის გაზრდა ანგლო-იტალიური თასის მოპოვებით, დაამარცხა რა ბექპული ანგარიშით 3-1. 70-იანი წლების უმეტეს პერიოდში რომა იშვიათად თუ ახერხებდა მაღალი პოზიციების დაკავებას. ამ ათწლეულის განმავლობაში კლუბმა საუკეთესო შედეგი მხოლოდ 1974-75 წლებში აჩვენა, ისიც მესამე ადგილი. ფეხბურთელები, რომლებმაც კლუბის შემობრუნება მოახერხეს, იყვნენ ნახევარმცველები ჯანკარლო დე სისტი და ფრანჩესკო როკა.
ახალი, წარმატებული პერიოდი რომას ისტორიაში კოპა იტალიის მოგებას ემთხვევა. რომაულმა კლუბმა დაამარცხა ტორინო 1980 წელს სათასო ფინალში პენალტების სერიით. რომამ მიაღწია ისეთ სიმაღლეს, რომლისთვისაც გუნდს დაახლოებით 40 წელიწადი არ ჰქონდა მიღწეული. კლუბმა მეორე ადგილი დაიკავა, ჩამორჩა მხოლოდ იუვენტუსს. მილანის ყოფილი ფეხბურთელი ნილს ლიდჰოლი წვრთნიდა გუნდს, როდესაც კლუბში იმყოფებოდნენ გამოჩენილი ფეხბურთელები: ბრუნო კონტი, აგუსტინო დი ბარტოლომეო, რობერტო პრუზო და ფალკაო.
მეორე სკუდეტოს მოპოვებისათვის რომას დიდი დრო აღარ დასჭირვებია. 1982-83 წლების სეზონზე რომაულმა კლუბმა მეორედ დაისაკუთრა ტიტული. შემდეგი სეზონი რომამ მეორე ადგილზე დაასრულა და ასევე მოიგო კოპა იტალია. რომა 1984 წელს ევროპის თასზე ფინალში დამარცდა. ევროპის თასის ფინალი ლივერპულთან ძირითად დროში 1-1 დამთავრდა. გოლი პრუზომ გაიტანა, მაგრამ რომა პენალტების სერიაში დამარცხდა. რომას წარმატებული სვლა 1985-86 წლებში სერია A-ში მეორე ადგილითა და იტალიის თასით დამთავრდა.
90-იანების დასაწყისში, კერძოდ 1992 წელს რომა გავიდა უეფას თასის ფინალში, სადაც დამარცხდა ინტერთან ანგარიშით 2-1. იმავე წელს რომამ მეშვიდედ მოიგო კოპა იტალია და მეორე ადგილზე გავიდა სერია აში. მომავალ წელს კი დამარცხდა სამპდორიაში იტალიის სუპერკოპას თასზე, სადაც პირველ-მეორე ადგილზე გასული გუნდები ხვდებოდნენ ერთმანეთს. შემდეგი წლები კი რომას ისტორიაში ყველაზე თანასწორად შეგვიძლია შევრაცხოთ (ან რომა ყოველთვის ხვდებოდა ცხრილის შუა ნაწილში). მხოლოლ მეშვიდე ადგილი იყო მათი ყველაზე დიდი წარმატება... აგრეთვე 90-იანი წლიდან, კერძოდ კი 1992 წლიდან გამოჩნდა რომას მიერ აღზრდილი ნიჭიერი იმედისმომცემი თავდამსხმელი ფრანჩესკო ტოტი, რომელიც კლუბის მნიშვნელოვანი ფიგურა და კაპიტანია.
ახალ ათასწლეულში [რედაქტირება]
17 ივნისი, 2001 - რომა-პარმა 3-1: რომამ სკუდეტო მესამედ მოიგო. გულშემატკივრები კმაყოფილები არიან.
რომა ჩვეულ ფორმას 2000 წლისათვის დაუბრუნდა. ათწლეული რომამ გამარჯვებით დაიწყო, გახდა რა იტალიის ჩემპიონი და დაეუფლა სკუდეტოს მესამედ სერია A-ს 2000-01 წლების სეზონზე. ჩემპიონობა მათ ბოლო ტურში მოიპოვეს პარმას 3-1 დამარცხებით. რომამ იუვენტუსს ორი ქულით გაუსწრო. კლუბის კაპიტანმა, ფრანჩესკო ტოტიმ განაპირობა რომას გამარჯვება. იგი გახდა კლუბის ერთ-ერთი გამორჩეული ფეხბურთელი. მან დაამხო რამდენიმე რეკორდი. სხვა გამორჩეული ფეხბურთელები იმ დროისათვის იყვნენ: ალდაირი, კაფუ, გაბრიელ ბატისტუტა და ვინჩენცო მონტელა.
ფრანჩესკო ტოტი, კლუბის კაპიტანი, იტალიის თასით ხელში
კლუბმა ვერ შეძლო მომავალ წელს ტიტულის დაცვა და მხოლოდ მეორე ადგილს დასჯერდა. მაგრამ აღსანიშნავია ისიც რომ იუვენტუსმა რომაელებს მხოლოდ ერთი ქულით გაუსწრეს. ამის შემდეგ რომა ბევრჯერ გასულა მეორე ადგილზე როგორც სერია A-ში, ისევე იტალიის თასზე. 2002-03 წლების კოპა იტალიის თასის ფინალში რომა დამარცხდა მილანთან ანგარიშით 4-2 და ასევე მომდევნო წელს სწორედ მილანმა გაუსწრო რომას და დაიკავა პირველი ადგილი
2006 წლის სერია A-ს სკანდალის დროს ხუთი იტალიური კლუბი დაისაჯა. რომა კი მეორე ადგილზე ავიდა. იმავე სეზონში რომა კვლავ დამარცხდა კოპა იტალიას თასზე ფინალში მილანურ ინტერთან. მომდევნო ორ სეზონში რომა მეორე ადგილზე გავიდა. რომამ ამ ათწლეულში ყველაზე მეტჯერ გავიდა მოწინავე ორ პოზიციაზე. ასევე რომამ ორჯერ მიაღწია ჩემპიონთა ლიგის მეოთხედფინალს. მიუხედავად ცუდი სტარტისა რომამ გაასწრო ლონდონის ჩელსის და პირველი ადგილი დაიკავა ჯგუფში. რომაული კლუბის ისტორიაში რომა პირველად გავიდა ჩემპიონთა ლიგის ჯგუფური ეტაპის პირველ ადგილზე. თუმცა მერვედფინალში "ჯალაროსი" არსენალთან პენალტების სერიაში დამარცხდა და ჩემპიონთა ლიგასაც დაემშვიდობა.
საპრეზიდენტო ისტორია [რედაქტირება]
რომას ისტორიის მანძილზე ბევრი პრეზიდენტი ჰყავდა, რომელთაგან რამდენიმე კლუბის მეპატრონეც ყოფილა, დანარჩენები კი კლუბის საპატიო პრეზიდენტები გახლდნენ. ფრანკო სენსი კლუბის მეპატრონე გარდაცვალებამდე, თავის ქალიშვილ როზელა სენსისთან ერთად, რომელიც კლუბის საპატიო პრეზიდენტი გახლდათ. აქ არის ჩამონათვალი რომას პრეზიდენტებისა 1927 წლიდან დღემდე. სახელი პრეზიდენტობის წლები
იტალო ფოში 1927–1928
რენატო ზაკერდოტი 1928–1934
ვიტორიო სიალოჯა 1934–1936
იგინო ბეტინი 1936–1941
ედგარდო ბაცინი 1941–1943
პიეტრო ბალდაზარი 1943–1949
პიერ კარლო რესტანგო 1949–1952
რომოლო ვასელი 1952
რენატო ზაკერდოტი 1952–1958
ანალეტო ჯიანი 1958–1962
ფრანჩესკო მარინი-დეტინა 1962–1965
სახელი პრეზიდენტობის წლები
ფრანკო ევანგელისტი 1965–1968
ფრანჩესკო რანუჩი 1968–1969
ალვარო მარჩინი 1969–1971
გაეტანო ანცალონე 1971–1979
დინო ვიოლა 1979–1991
ფლორა ვიოლა 1991
ჯუზეპე კარაპიკო 1991–1993
ჩირო დი მარტინო 1993
ფრანკო (ფრანჩესკო) სენსი 1993–2008
როზელა სენსი 2008–2011
ტომას დი ბენედეტო 2011-
სამწვრთნელო ისტორია [რედაქტირება]
რომას ყველა მწვრთნელი 1927 წლიდან მოყოლებული დღემდე. სახელი ეროვნება წლები
ვილიამ კარბუტი 1927–1929
გვიდო ბაკანი 1929–1930
ჰერბერტ ბაგინსი 1930–1932
იონას ბაარი 1932–1933
ლაიოს კოვაჩი 1933–1934
ლუიჯი ბარბესინიო 1934–1938
გვიდო არა 1938–1939
ალფრედ შაფიორი 1939–1942
გეზა კერშეცი 1942–1943
გვიდო მასეტი 1943–1945
ჯოვანი დეგნი 1945–1947
იმრე სენქეი 1947–1948
ლუიჯი ბრუნელა 1948–1949
ფულვიო ბერნანდინი 1949–1950
ადოლფო ბალონჩიერი 1950
პეტრო სერანტონი 1950
გვიდო მასეტი 1950–1951
ჯუზეპე ვიანი 1951–1953
მარიო ვარგლინი 1953–1954
იესე კარვერი 1954–1956
გეორგე საროსი 1956
გვიდო მასეტი 1956–1957
ალეკ სტოკი 1957–1958
გუნარ ნორდალი 1958–1959
გეორგე საროსი 1959–1960
ალფრედო ფონი 1960–1961
ლუის კარნიგლია 1961–1963
ნაიმ კრიეზიუ 1963
ალფრედო ფონი 1963–1964
ლუის მირო 1964–1965
სახელი ეროვნება წლები
ხუან კარლოს ლორენცო 1965–1966
ორონცო პუგლიესე 1966–1968
ჰელენიო ჰერერა 1968–1970
ლუჩიანო ტესარი 1970
ჰელენიო ჰერერა 1971–1972
ტონინო ტრებიკინი 1972–1973
ნილს ლიდჰოლი 1974–1977
გუსტავო ჯიაგნონი 1978–1979
ფერუჩიო ვალკარეგი 1979–1980
ნილს ლიდჰოლი 1980–1984
სვენ-გორან ერიქსონი 1984–1986
ანჯელო სორმანი 1986–1988
ნილს ლიდჰოლი 1988
ლუჩიანო სპინოზა 1988–1989
ჯიჯი რადიჩი 1989–1990
ოტავიო ბიანკი 1990–1992
ვუიადინ ბოსკოვი 1992–1993
კარლო მაზონე 1993–1996
კარლოს ბიანკი 1996
ნილს ლიდჰოლი 1996
ეზიო სელა 1996
ზდენეკ ზემანი 1997–1999
ფაბიო კაპელო 1999–2004
ჩეზარე პრანდელი 2004
რუდი ფიოლერი 2004
ლუიჯი დელ ნერი 2004–2005
ბურნო კონტი 2005
ლუჩიანი სპალეტი 2005–2009
კლაუდიო რანიერი 2009–2011
ვინჩენცო მონტელა 2011-2011
ლუის ენრიკე 2011-
ტიტულები [რედაქტირება]
ნაციონალური ტიტულები [რედაქტირება]
ფრანჩესკო ტოტის ფრესკა. დაიხატა 2000-01 წლების სეზონის შემდეგ, როდესაც რომამ მესამედ მოიგო სკუდეტო.
სერია A:
გამარჯვებული (3): 1941–42; 1982–83; 2000–01
მეორე ადგილი (10): 1930–31; 1935–36; 1980–81; 1983–84; 1985–86; 2001–02; 2003–04; 2005–06; 2006–07; 2007–08
კოპა იტალია:
გამარჯვებული (9): 1963–64; 1968–69; 1979–80; 1980–81; 1983–84; 1985–86; 1990–91; 2006–07; 2007–08
მეორე ადგილი (6): 1936–37; 1940–41; 1992–93; 2002–03; 2004–05; 2005–06
სუპერკოპა:
გამარჯვებული (2): 2001; 2007
მეორე ადგილი (3): 1991; 2006; 2008
ევროპული ტიტულები [რედაქტირება]
ევროპის ჩემპიონთა თასი:
მეორე ადგილი (1): 1983–84
უეფას თასი:
მეორე ადგილი (1): 1990-91
საქალაქთაშორისო ბაზრობათა თასი:
გამარჯვებული (1): 1960-61
უმნიშვნელო ტიტულები [რედაქტირება]
სერია B:
გამარჯვებული (1): 1951-52
ანგლო-იტალიის თასი:
გამარჯვებული (1): 1971–72
ანგლო-იტალიის ლიგის თასი:
მეორე ადგილი (1): 1969
ფეხბურთელები [რედაქტირება]
შემადგენლობა [რედაქტირება]
2010 წლის 10 იანვრისათვის
ფაილი:Totti fr.jpg
ფრანჩესკო ტოტი - გუნდის კაპიტანი და ლიდერისახელი ნომერი ეროვნება
მეკარეები
ბოგდან ლობონტი იჯარა 1
არტურ მორაესი 25
მარტენ სტეკელენბურგი 25
მცველები
ხოსე ანხელი 3
ჟუანი 4
გაბრიელ ჰაინცე 5
მარკო მოტა 13
მაქს ტონეტო 22
ნიკოლას ბურდისო 29
მარკო კასეტი 77
ნახევარმცველები
დავიდ პიზარო 7
ფრანჩესკო ტოტი კაპიტანი 10
როდრიგო ტადეი 11
ერიკ ლამელა 12
დანიელე დე როსი ვიცე კაპიტანი 16
სიმონე პეროტა 20
ლოიჩ ნეგო 21
ადრიან პიტი 26
მატეო ბრიგი 33
თავდამსხმელები
ბოიან კრკიჩ პერესი 14
მარკო ბორიელლო 22
ჯანლუკა კაპრარი 47
განათხოვრებული ფეხბურთელები [რედაქტირება]
მარკო დალესანდრო განათხოვრებულია კლუბში: გროსეტო (Grosseto)
რიკარდო ბორშკო განათხოვრებულია კლუბში: ტრესტინა (Triestina)
აჰმედ ბარუსო განათხოვრებულია კლუბში: ბრეშია (Brescia)
ალესანდრო კრესჩენზი განათხოვრებულია კლუბში: გროსეტოში (Grosseto)
ანდრეა ბერტოლუჩი განათხოვრებულია კლუბში: ლეჩე (U.S. Lecce)
ვიტორიო ანტუნესი განათხოვრებულია კლუბში: ლეიშოეში (Leixões)
მწვრთენელები [რედაქტირება]მთავარი მწვრთნელი კლაუდიო რანიერი
მთავარი მწვრთნელის თანაშემწე კრისტიან დამიანო
მეკარეთა მწვრთნელი ჯორჯო პელიზარო
ტექნიკური თანაშემწე პაოლო ბენეტი
ფიზიკური მომზადების მწვრთნელი ვიტო სკალა
ფიზიკური მომზადების მეორე მწვრთნელი რიკარდო კაპანა
სამედიცინო შტაბის უფროსი ვინჩენცო აფინიტო
მასაჟისტი ჯორჯო როსი
მუდმივი ნომრები [რედაქტირება]
6 – ალდაირი, ნახევარმცველი, 1990–2003
მსოფლიო ჩემპიონები [რედაქტირება]
ატილიო ფერარი (იტალია 1934)
ენრიკე ლუკას გონსალეს გუაიტა (იტალია 1934)
გვიდო მასეტი (იტალია 1934) და (საფრანგეთი 1938)
ალდო დონატი (საფრანგეთი 1938)
ერალდო მონზეგლიო (საფრანგეთი 1938)
პიეტრო სერანტონი (საფრანგეთი 1938)
ბრუნო კონტი (ესპანეთი 1982))
პიეტრო ვირკოვოდი (ესპანეთი 1982))
ტომას ბერთოლდი (იტალია 1990)
რუდი ფიოლერი (იტალია 1990)
ალდაირი (აშშ 1994)
ვინსენტ კანდელა (საფრანგეთი 1998)
კაფუ (კორეა-იაპონია 2002)
დანიელე დე როსი (გერმანია 2006)
სიმონე პეროტა (გერმანია 2006)
ფრანჩესკო ტოტი (გერმანია 2006)
|
